Síndrome de Lennox Gastaut
Contido
A síndrome de Lennox-Gastaut é unha enfermidade rara caracterizada por unha epilepsia grave diagnosticada por un neurólogo ou un neuropediatra, que causa convulsións, ás veces con perda de coñecemento. Adoita acompañarse dun desenvolvemento mental atrasado.
Esta síndrome prodúcese en nenos e é máis frecuente en nenos, entre os 2o e 6o anos de vida, sendo menos común despois dos 10 anos e raramente aparece na idade adulta. Ademais, é máis probable que os nenos que xa teñen outra forma de epilepsia, como a síndrome de West, por exemplo, desenvolvan esta enfermidade.
A síndrome de Lennox ten cura?
Non hai cura para a síndrome de Lennox, pero co tratamento é posible diminuír os síntomas que a definen.
Tratamento
O tratamento da síndrome de Lennox ademais da fisioterapia, implica tomar analxésicos e anticonvulsivos e ten máis éxito cando non hai dano cerebral.
Esta enfermidade adoita ser resistente ao uso dalgúns medicamentos, con todo, o uso de nitrazepam e diazepam con receita médica mostrou resultados positivos no tratamento.
Fisioterapia
A fisioterapia complementa o tratamento farmacolóxico e serve para previr complicacións motoras e respiratorias, mellorando a coordinación motora do paciente. A hidroterapia pode ser outra forma de tratamento.
Síntomas da síndrome de Lennox
Os síntomas implican convulsións diarias, perda de coñecemento a curto prazo, salivación excesiva e rego.
O diagnóstico só se confirma despois de repetidos exames de electroencefalograma para determinar a frecuencia e a forma en que se producen as convulsións e para axustarse a todas as características estándar da síndrome.