Pubertade precoz: que é, síntomas e posibles causas
Contido
A puberdade precoz corresponde á aparición do desenvolvemento sexual antes dos 8 anos na nena e antes dos 9 anos no neno e os seus signos iniciais son a aparición da menstruación nas nenas e un aumento dos testículos nos nenos, por exemplo.
A puberdade precoz pode ter diferentes causas, sendo identificada polo pediatra a través de imaxes e análises de sangue. Así, segundo os signos e síntomas presentados polo neno e os resultados dos exames, o médico pode indicar o comezo dun tratamento específico para evitar posibles complicacións.
Signos e síntomas da puberdade precoz
A puberdade adoita comezar en nenas de entre 8 e 13 anos e en nenos de entre 9 e 14 anos. Así, cando os signos da puberdade comezan a aparecer antes das 8 nas nenas e antes das 9 nos nenos, considérase que é a puberdade precoz. A seguinte táboa mostra os principais signos que indican a puberdade precoz:
Nenas | Rapaces |
Cabelo púbico e axilar | Cabelo púbico e axilar |
Cheiro axilar (cheiro a suor) | Cheiro axilar (cheiro a suor) |
Primeira menstruación | Aumento do aceite na pel, espiñas e acne |
Crecemento mamario | Aumento de testículos e pene, con ereccións e exaculación |
Aumento do aceite na pel, espiñas e acne | Voz grave e tendencia á agresividade |
Posibles causas
A puberdade precoz pode ocorrer como consecuencia de varias situacións, sendo as principais:
- Alteración do sistema nervioso;
- Presenza dun tumor nos ovarios, o que leva á produción temperá de hormonas femininas, favorecendo a puberdade;
- Cambios hormonais por lesións na cabeza;
- Presenza dun tumor nos testículos.
O pediatra pode facer o diagnóstico de puberdade precoz observando estes signos e síntomas e non é necesario realizar probas para confirmalo.
Como se fai o diagnóstico
A maioría dos casos de puberdade precoz só se diagnostican avaliando os signos e síntomas presentados polo neno. Non obstante, en caso de sospeita de alteración grave ou síndrome, o médico pode recomendar a realización de probas como raios X, ecografías pélvicas e suprarrenales, tomografía computarizada ou resonancia magnética, por exemplo.
Ademais, pode indicarse a dosificación no sangue dalgunhas hormonas como LH, FSH, LH, FSH e GnRH, estradiol para nenas e testosterona para nenos. O pediatra tamén pode solicitar outras probas que considere necesarias para identificar a causa da puberdade precoz e decidir se é necesario algún tratamento.
Como e cando tratar
Non sempre é necesario diminuír a taxa de crecemento do neno, detendo a puberdade antes de tempo. Cando o neno ten máis de 8 anos, o médico pode concluír que se trata dunha puberdade precoz menos grave, porque probablemente non estea causada por un tumor.
Cando comeza antes dos 8 anos, especialmente no bebé, pode ser causado por un tumor. O tratamento pódese facer con medicamentos de bloqueo hormonal e pode ser necesario someterse a radioterapia, quimioterapia ou cirurxía, xa que é posible previr algunhas complicacións como trastornos psicolóxicos, baixa altura na idade adulta e embarazo precoz, por exemplo.
O neno que presenta unha puberdade precoz debe estar acompañado dun psicólogo xa que a sociedade pode esixirlle un comportamento máis maduro cando aínda é neno, o que pode resultar confuso.
Tamén é importante que o neno saiba que debe comportarse adecuadamente á súa idade para que teña un bo desenvolvemento xeral e se aínda ten desexos infantís como xogar cos amigos, por exemplo, hai que respectalo e incluso fomentalo.