Para que serve o molibdeno no corpo
Contido
O molibdeno é un mineral importante no metabolismo das proteínas. Este micronutriente pódese atopar en auga non filtrada, leite, fabas, chícharos, queixo, verduras de follas verdes, fabas, pan e cereais, e é moi importante para o bo funcionamento do corpo humano porque sen el acumúlanse sulfitos e toxinas aumentando o risco de enfermidades, incluído o cancro.
Onde atopar
O molibdeno atópase no chan e pasa ás plantas, polo que ao consumir as plantas consumimos indirectamente este mineral. O mesmo ocorre cando se consume carne de animais que se alimentan de plantas, como o boi e a vaca, principalmente partes como o fígado e os riles.
Así, a deficiencia de molibdeno é moi rara porque as nosas necesidades deste mineral cúmprense facilmente a través dos alimentos habituais. Pero pode ocorrer en casos de desnutrición prolongada e os síntomas inclúen un aumento do ritmo cardíaco, dificultade para respirar, náuseas, vómitos, desorientación e incluso coma. Por outra banda, o exceso de molibdeno pode favorecer un aumento da concentración de ácido úrico no sangue e dor nas articulacións.
Para que se utiliza o molibdeno
O molibdeno é responsable dun metabolismo saudable. Axuda a protexer as células e é útil para eliminar as toxinas do corpo, o que axuda a combater o envellecemento prematuro e previr enfermidades inflamatorias e metabólicas, así como o cancro, especialmente os tumores cancerosos no sangue.
Isto ocorre porque o molibdeno activa encimas que teñen un papel antioxidante no sangue, funcionando reaccionando con radicais libres, que se adhiren ás células saudables, o que leva á diminución da función celular e á destrución da propia célula. Así, coa axuda de antioxidantes, os radicais libres vólvense neutros e non danan as células saudables.
Recomendación de molibdeno
A dose diaria recomendada de molibdeno é de 45 microgramos de molibdeno para un adulto saudable e durante o embarazo recoméndase 50 microgramos. As doses superiores a 2000 microgramos de molibdeno poden ser tóxicas, causando síntomas similares á gota, danos nos órganos, disfunción neurolóxica, deficiencias noutros minerais ou incluso convulsións. Nunha dieta habitual é posible alcanzar a dose diaria recomendada e a sobredose