Como tratar ao bebé con citomegalovirus
Contido
Se o bebé está infectado co citomegalovirus durante o embarazo, pode nacer con síntomas como xordeira ou retraso mental. Neste caso, o tratamento do citomegalovirus no bebé pódese facer con medicamentos antivirais e o obxectivo principal é previr a xordeira.
A infección por citomegalovirus é máis común durante o embarazo, pero tamén pode ocorrer durante o parto ou despois do nacemento se as persoas próximas están infectadas.
Síntomas da infección por citomegalovirus
O bebé que estivo infectado polo citomegalovirus durante o embarazo pode ter os seguintes síntomas:
- Diminución do crecemento e desenvolvemento intrauterino;
- Pequenas manchas vermellas na pel;
- Bazo e fígado agrandados;
- Pel e ollos amarelos;
- Pouco crecemento cerebral (microcefalia);
- Calcificacións no cerebro;
- Baixa cantidade de plaquetas no sangue;
- Xordeira.
A presenza de citomegalovirus no bebé pódese descubrir a través da súa presenza en saliva ou ouriña nas primeiras 3 semanas de vida. Se o virus se atopa despois da 4a semana de vida, indica que a contaminación ocorreu despois do nacemento.
Exames necesarios
O bebé que ten citomegalovirus debe estar acompañado por un pediatra e debe ser revisado regularmente para que os cambios poidan ser tratados en breve. Algunhas probas importantes son a proba auditiva que se debe realizar ao nacer e aos 3, 6, 12, 18, 24, 30 e 36 meses de vida. A continuación, a audición debería avaliarse cada 6 meses ata os 6 anos de idade.
A tomografía computarizada debe realizarse ao nacer e, se hai algún cambio, o pediatra pode solicitar outros, segundo a necesidade de avaliación. A resonancia magnética e os raios X non son necesarios.
Como tratar o citomegalovirus conxénito
O tratamento do bebé que nace con citomegalovirus pódese facer co uso de medicamentos antivirais como o ganciclovir ou o valganciclovir e debe comezar pouco despois do nacemento.
Estes medicamentos só deben usarse en bebés nos que a infección está confirmada ou teñen síntomas do sistema nervioso central como calcificacións intracraneales, microcefalia, cambios no líquido cefalorraquídeo, xordeira ou corioretinite.
O tempo de tratamento con estes fármacos é de aproximadamente 6 semanas e como poden alterar varias funcións no corpo, é necesario realizar probas como o hemograma e a orina case a diario e o exame do LCR o primeiro e último día de tratamento.
Estas probas son necesarias para avaliar se é necesario diminuír a dose ou incluso deter o uso de medicamentos.