Autor: Gregory Harris
Data Da Creación: 16 Abril 2021
Data De Actualización: 8 Marzo 2025
Anonim
Síndrome de Overtraining em Equinos Atletas, Jorge Lohse, MV, MSc, Phd, Esp.Cs Eq.
Video: Síndrome de Overtraining em Equinos Atletas, Jorge Lohse, MV, MSc, Phd, Esp.Cs Eq.

O pé de atleta é unha infección dos pés causada por fungos. O termo médico é tinea pedis ou tiña do pé.

O pé de atleta prodúcese cando un determinado fungo medra na pel dos pés. O mesmo fungo tamén pode crecer noutras partes do corpo. Non obstante, os pés son os máis afectados, especialmente entre os dedos dos pés.

O pé de atleta é o tipo máis común de infección por tineas. O fungo prospera en zonas cálidas e húmidas. O risco de contraer o pé de atleta aumenta se:

  • Use zapatos pechados, especialmente se están forrados de plástico
  • Manteña os pés mollados durante longos períodos
  • Suda moito
  • Desenvolver unha pequena lesión na pel ou nas uñas

O pé de atleta esténdese facilmente. Pódese pasar por contacto directo ou contacto con elementos como zapatos, medias e superficies de ducha ou piscina.

O síntoma máis común é a pel rachada, descamada e descascada entre os dedos dos pés ou ao lado do pé. Outros síntomas poden incluír:

  • Pel vermella e picor
  • Dor ardente ou picante
  • Burbullas que rezuman ou quedan costras

Se o fungo se estende ás uñas, poden descolorirse, espesarse e incluso desmoronarse.


O pé de atleta pode ocorrer ao mesmo tempo que outras infeccións cutáneas por fungos ou por lévedos como a picazón por jock.

O seu médico pode diagnosticar o pé de atleta simplemente mirando a súa pel. Se son necesarias probas, poden incluír:

  • Unha sinxela proba de oficina chamada exame KOH para buscar fungos
  • Cultivo da pel
  • Tamén se pode realizar unha biopsia de pel cunha mancha especial chamada PAS para identificar o fungo

Os po ou cremas antimicóticos sen receita médica poden axudar a controlar a infección:

  • Estes conteñen medicamentos como miconazol, clotrimazol, terbinafina ou tolnaftato.
  • Siga usando o medicamento durante 1 a 2 semanas despois de que a infección se eliminou para evitar que volva.

Ademáis:

  • Manteña os pés limpos e secos, especialmente entre os dedos dos pés.
  • Lavar ben os pés con auga e xabón e secar a zona con coidado e completamente. Tenta facelo polo menos dúas veces ao día.
  • Para ampliar e manter o espazo web (área entre os dedos dos pés) seco, usa la de cordeiro. Isto pódese mercar nunha farmacia.
  • Use medias de algodón limpas. Cambia as medias e os zapatos cantas veces sexa necesario para manter os pés secos.
  • Use sandalias ou chanclas nunha ducha ou piscina pública.
  • Use po antifúngico ou secante para evitar o pé do atleta se adoita facelo a miúdo ou frecuenta lugares onde o hongo do pé do atleta é común (como as duchas públicas).
  • Use zapatos ben ventilados e feitos con material natural como o coiro. Pode axudar a alternar zapatos cada día para que poidan secarse completamente entre os usos. Non use zapatos forrados de plástico.

Se o pé de atleta non mellora en 2 a 4 semanas coidado persoal ou regresa con frecuencia, consulte co seu provedor. O seu provedor pode prescribir:


  • Medicamentos antifúnxicos para tomar por vía oral
  • Antibióticos para tratar infeccións bacterianas que se producen por arañazos
  • Cremas tópicas que matan o fungo

O pé de atleta case sempre responde ben ao autocoidado, aínda que pode volver. É posible que sexan necesarios medicamentos a longo prazo e medidas preventivas. A infección pode estenderse ás uñas dos pés.

Chame ao seu provedor de inmediato se:

  • O pé está inchado e cálido ao tacto, especialmente se hai raias vermellas ou dor. Estes son signos dunha posible infección bacteriana. Outros signos inclúen pus, drenaxe e febre.
  • Os síntomas do pé de atleta non desaparecen dentro de 2 a 4 semanas dos tratamentos de autocoidado.

Tinea pedis; Infección por fungos - pés; Tinea do pé; Infección - fungos - pés; Miñoca - pé

  • Pé de atleta - tinea pedis

Elewski BE, Hughey LC, Hunt KM, Hay RJ. Enfermidades fúngicas. En: Bolognia JL, Schaffer JV, Cerroni L, eds. Dermatoloxía. 4a ed. Filadelfia, PA: Elsevier; 2018: cap 77.


Hay RJ. Dermatofitose (tiña) e outras micoses superficiais. En: Bennett JE, Dolin R, Blaser MJ, eds. Principios e práctica de enfermidades infecciosas de Mandell, Douglas e Bennett, edición actualizada. 8a ed. Filadelfia, PA: Elsevier Saunders; 2015: cap 268.

Recomendado

Meninxite C: que é, principais síntomas e tratamento

Meninxite C: que é, principais síntomas e tratamento

A meninxite C, tamén coñecida como meninxite meningocócica, é un tipo de meninxite bacteriana cau ada pola bacteria Nei eria meningitidi que pode er fatal e non e trata correctamen...
Principais causas da obesidade e como loitar

Principais causas da obesidade e como loitar

A cau a da obe idade empre implican comer en exce o e falta de actividade fí ica, pero tamén outro factore que poden implicar e que facilitan o aumento de pe o.Algún de te factore incl&...