Causas da síndrome de Alagille e como tratar
![Causas da síndrome de Alagille e como tratar - Saúde Causas da síndrome de Alagille e como tratar - Saúde](https://a.svetzdravlja.org/healths/causas-da-sndrome-de-alagille-e-como-tratar.webp)
Contido
- Posibles síntomas
- Causas da síndrome de Alagille
- Diagnóstico da síndrome de Alagille
- Tratamento da enfermidade de Alagille
A síndrome de Alagille é unha enfermidade xenética rara que afecta gravemente a varios órganos, especialmente o fígado e o corazón, e pode ser fatal. Esta enfermidade caracterízase por insuficiencia de conductos biliares e hepáticos, o que leva á acumulación de bilis no fígado, o que impide que funcione normalmente para eliminar os residuos do sangue.
Os síntomas aínda se manifestan na infancia e poden ser a causa de ictericia prolongada nos recentemente nados. Nalgúns casos, os síntomas poden pasar desapercibidos, sen causar danos graves e, nos casos máis graves, pode ser necesario transplante de órganos afectados.
![](https://a.svetzdravlja.org/healths/causas-da-sndrome-de-alagille-e-como-tratar.webp)
Posibles síntomas
Ademais da insuficiencia de vías biliares, a síndrome de Alagille provoca unha variedade de signos e síntomas, como:
- Pel amarelada;
- Manchas de ollos;
- Os ósos da columna vertebral en forma de bolboreta;
- Fronte, queixo e nariz saíntes;
- Problemas cardíacos;
- Atraso no desenvolvemento;
- Prurito xeneralizado;
- Depósito de colesterol na pel;
- Estenose pulmonar periférica;
- Cambios oftálmicos.
Ademais destes síntomas, a insuficiencia hepática tamén pode producirse progresivamente, anomalías cardíacas e renais. En xeral, a enfermidade estabilízase entre os 4 e os 10 anos, pero en presenza de insuficiencia hepática ou dano cardíaco, o risco de mortalidade é maior.
Causas da síndrome de Alagille
A síndrome de Alagille é unha enfermidade autosómica dominante, o que significa que se un dos pais do neno ten este problema, o neno ten un 50% máis de probabilidades de padecer a enfermidade. Non obstante, a mutación tamén pode producirse no neno, aínda que os dous pais estean sans.
Esta enfermidade é causada por cambios ou mutacións na secuencia de ADN que codifica un xene específico, situado no cromosoma 20, que é responsable do funcionamento normal do fígado, o corazón e outros órganos, facendo que non funcionen normalmente.
Diagnóstico da síndrome de Alagille
Dado que causa moitos síntomas, o diagnóstico desta enfermidade pódese facer de varias maneiras, a máis común é a biopsia hepática.
Avaliación de signos e síntomas
Se a pel está amarelada ou se hai anomalías faciais e espiñais características, problemas cardíacos e renais, cambios oftálmicos ou retraso no desenvolvemento, é moi probable que o neno sufra esta síndrome. Non obstante, hai outras formas de diagnosticar a enfermidade.
Medición do funcionamento do páncreas
Pódense facer probas para avaliar o funcionamento do páncreas, determinando a cantidade de graxa que absorbe o alimento que come o neno, mediante a análise das feces. Non obstante, deberían facerse máis probas, xa que só pode ser un indicador doutras enfermidades.
Avaliación por un cardiólogo
O cardiólogo pode detectar un problema cardíaco a través dun ecocardiograma, que consiste nunha ecografía do corazón para ver a estrutura e o funcionamento, ou mediante un electrocardiograma que mide o ritmo cardíaco.
Avaliación por un oftalmólogo
O oftalmólogo pode realizar un exame ocular especializado para detectar calquera anomalía, calquera trastorno no ollo ou cambios na pigmentación na retina.
Avaliación de raios X da columna vertebral
Facer unha radiografía na columna pode axudar a detectar os ósos da columna en forma de bolboreta, que é o defecto máis común asociado a esta síndrome.
Tratamento da enfermidade de Alagille
Non obstante, esta enfermidade non ten cura para mellorar os síntomas e a calidade de vida, aconséllanse medicamentos que regulan o fluxo biliar, como o ursodiol e as multivitaminas con vitamina A, D, E, K, calcio e cinc, para corrixir as deficiencias nutricionais que poidan ocorren debido á enfermidade.
Nos casos máis graves, pode ser necesario recorrer á cirurxía ou incluso ao transplante de órganos como o fígado e o corazón.