Autor: Tamara Smith
Data Da Creación: 24 Xaneiro 2021
Data De Actualización: 20 Novembro 2024
Anonim
Polimiosite: que é, principais síntomas e tratamento - Saúde
Polimiosite: que é, principais síntomas e tratamento - Saúde

Contido

A polimiosite é unha enfermidade rara, crónica e dexenerativa caracterizada por unha inflamación progresiva dos músculos, causando dor, debilidade e dificultade para realizar movementos. A inflamación adoita producirse nos músculos relacionados co tronco, é dicir, pode haber afectación do pescozo, cadeiras, costas, coxas e ombreiros, por exemplo.

A principal causa da polimiosite son as enfermidades autoinmunes, nas que o sistema inmunitario comeza a atacar o propio corpo, como a artrite reumatoide, o lupus, a esclerodermia e a síndrome de Sjögren, por exemplo. Esta enfermidade é máis común nas mulleres e normalmente o diagnóstico prodúcese entre os 30 e os 60 anos e a polimiosite é rara nos nenos.

O diagnóstico inicial faise en base á avaliación dos síntomas e antecedentes familiares da persoa, e o tratamento normalmente inclúe o uso de medicamentos inmunosupresores e fisioterapia.

Principais síntomas

Os principais síntomas da polimiosite están relacionados coa inflamación dos músculos e son:


  • Dor nas articulacións;
  • Dor muscular;
  • Debilidade muscular;
  • Fatiga;
  • Dificultade para realizar movementos sinxelos, como erguerse dunha cadeira ou colocar o brazo sobre a cabeza;
  • Perda de peso;
  • Febre;
  • Cambio de cor das puntas dos dedos, coñecido como fenómeno ou enfermidade de Raynaud.

Algunhas persoas con polimiosite poden ter afectación do esófago ou dos pulmóns, o que leva a dificultades para tragar e respirar, respectivamente.

A inflamación adoita producirse a ambos os dous lados do corpo e, se non se trata, pode provocar a atrofia dos músculos. Polo tanto, ao identificar algún dos síntomas é importante acudir ao médico para que se poida facer o diagnóstico e iniciar o tratamento.

Cal é a diferenza entre a polimiosite e a dermatomiosite?

Como a polimiosite, a dermatomiosite tamén é unha miopatía inflamatoria, é dicir, unha enfermidade crónica dexenerativa caracterizada pola inflamación dos músculos. Non obstante, ademais da afectación muscular, na dermatomiosite aparece a aparición de lesións na pel, como manchas vermellas na pel, especialmente nas articulacións dos dedos e xeonllos, ademais de inchazo e vermelhidão arredor dos ollos. Máis información sobre a dermatomiosite.


Como confirmar o diagnóstico

O diagnóstico faise segundo a historia familiar e os síntomas presentados pola persoa. Para confirmar o diagnóstico, o médico pode solicitar unha biopsia muscular ou un exame capaz de avaliar a actividade do músculo a partir da aplicación de correntes eléctricas, electromiografía. Máis información sobre a electromiografía e cando é necesaria.

Ademais, pódense solicitar probas bioquímicas que tamén poidan avaliar a función muscular, como a mioglobina e a creatinofosfoquinasa ou a CPK. Comprende como se realiza o exame CPK.

Como se fai o tratamento

O tratamento da polimiosite ten como obxectivo aliviar os síntomas, xa que esta enfermidade crónica dexenerativa non ten cura.Polo tanto, o médico pode recomendar o uso de medicamentos corticosteroides, como a prednisona, para aliviar a dor e diminuír a inflamación muscular, ademais de inmunosupresores, como o metotrexato e a ciclofosfamida, por exemplo, co obxectivo de diminuír a resposta inmune. o propio organismo.


Ademais, recoméndase realizar fisioterapia para recuperar os movementos e evitar a atrofia muscular, xa que na polimiosite os músculos están debilitados, o que dificulta a realización de movementos sinxelos, como por exemplo colocar a man na cabeza.

Se tamén hai afectación dos músculos do esófago, provocando dificultades para tragar, tamén se pode indicar acudir a un logopeda.

Recomendado

Inxección de parte de insulina (orixe de ADNr)

Inxección de parte de insulina (orixe de ADNr)

A in ulina a part ú a e para tratar a diabete tipo 1 (condición na que o corpo non produce in ulina e, polo tanto, non pode controlar a cantidade de azucre no angue) en adulto e neno . Tam&#...
Glecaprevir e Pibrentasvir

Glecaprevir e Pibrentasvir

É po ible que xa e tea infectado coa hepatite B (un viru que infecta o fígado e poida cau ar dano grave ao fígado) pero non teña íntoma da enfermidade. Ne te ca o, tomar a com...