Envelenamento por propano
O propano é un gas inflamable incoloro e inodoro que pode converterse en líquido a temperaturas moi frías.
Este artigo trata dos efectos nocivos de respirar ou tragar propano. Respirar ou tragar propano pode ser prexudicial. O propano ocupa o lugar do osíxeno nos pulmóns. Isto fai que a respiración sexa difícil ou imposible.
Este artigo ten carácter meramente informativo. NON o use para tratar ou controlar unha exposición real ao veleno. Se vostede ou alguén con quen está exposto, chame ao seu número de emerxencia local (como o 911) ou ao seu centro de intoxicación local pódese contactar directamente chamando á liña telefónica nacional gratuíta de Poison Help (1-800-222-1222) desde calquera lugar dos Estados Unidos.
Os síntomas dependen do tipo de contacto, pero poden incluír:
- Sensación de queimadura
- Convulsións
- Tose
- Diarrea
- Mareos
- Febre
- Debilidade xeral
- Dor de cabeza
- Latidos do corazón - irregulares
- Latidos do corazón - rápidos
- Aturdimento
- Perda de conciencia (coma ou falta de resposta)
- Náuseas e vómitos
- Nerviosismo
- Dor e adormecemento en brazos e pernas
- Irritación da pel
- Respiración lenta e superficial
- Debilidade
Tocar propano líquido orixina síntomas parecidos á conxelación.
Busque asistencia médica de inmediato. Se a persoa respirou o veleno, trasládeo inmediatamente ao aire fresco. Se a persoa non mellora rapidamente despois de pasar ao aire fresco, chame ao seu número de emerxencia local (como o 911).
Se o produto químico está na pel ou nos ollos, lave con moita auga durante polo menos 15 minutos.
Se o produto químico foi inxerido, dálle inmediatamente auga ou leite á persoa, a non ser que o médico o indique o contrario. NON dea auga nin leite se a persoa ten síntomas (como vómitos, convulsións ou un nivel de alerta diminuído) que dificultan a deglución.
NON fagas tirar a unha persoa a menos que o Poison Control ou un profesional da saúde lle diga que o faga.
A seguinte información é útil para axuda de emerxencia:
- Idade, peso e estado da persoa
- Nome do produto (ingredientes e forzas, se se sabe)
- Tempo que foi engulido
- Cantidade tragada
Non obstante, NON demore a chamada de axuda se esta información non está dispoñible de inmediato.
Pódese contactar directamente co seu centro de intoxicación local chamando á liña telefónica gratuíta de Poison Help (1-800-222-1222) desde calquera lugar dos Estados Unidos. Daránlle máis instrucións.
Este é un servizo gratuíto e confidencial. Todos os centros locais de control de velenos dos Estados Unidos usan este número nacional. Debe chamar se ten algunha dúbida sobre o envelenamento ou a prevención do veleno. Pode chamar as 24 horas do día, os 7 días da semana.
O provedor medirá e supervisará os signos vitais da persoa, incluíndo temperatura, pulso, frecuencia respiratoria e presión arterial. A persoa pode recibir:
- Soporte das vías respiratorias, incluído osíxeno, tubo de respiración pola boca (intubación) e máquina de respiración (ventilador)
- Probas de sangue e ouriños
- Radiografía de tórax
- EKG (electrocardiograma ou rastrexo cardíaco)
- Fluídos a través dunha vea (intravenosa ou IV)
- Medicamentos para tratar os síntomas
O ben que pase unha persoa depende do tipo de contacto co veleno e da rapidez coa que se recibiu o tratamento. Canto máis rápido unha persoa reciba axuda médica, mellor.
Aqueles con exposición curta poden ter dores de cabeza temporais ou outros síntomas leves do sistema nervioso. É posible que se produza un derrame cerebral, coma ou a morte cunha exposición a longo prazo.
Philpot RM, Kalivas PW. Composto psicoactivo ilícito e trastorno polo consumo de substancias. En: Wecker L, Taylor DA, Theobald RJ, eds. Farmacoloxía humana de Brody. 6a ed. Filadelfia, PA: Elsevier; Capítulo 24 de 2019.
Thomas SHL. Intoxicación. En: Ralston SH, Penman ID, Strachan WJ, eds. Principios e práctica da medicina de Davidson. 23a ed. Filadelfia, PA: Elsevier; 2018: cap 7.
Wang GS, Buchanan JA. Hidrocarburos .. En: Walls RM, Hockberger RS, Gausche-Hill M, eds. Medicina de emerxencia de Rosen: conceptos e práctica clínica. 9a ed. Filadelfia, PA: Elsevier; 2018: cap 152.