Dacrioostenose: que é, síntomas e como se fai o tratamento
Contido
A dacriostenose é a obstrución total ou parcial da canle que leva ás bágoas, a canle lagrimal. O bloqueo desta canle pode ser conxénito, debido ao desenvolvemento inadecuado do sistema lacrimonasal ou ao desenvolvemento anormal da cara, ou adquirido, que pode ser o resultado de golpes no nariz ou nos ósos da cara, por exemplo.
A obstrución da canle non adoita ser grave, non obstante débese informar ao médico para que se poida facer algún tratamento, se é necesario, xa que pode haber inflamación e posterior infección da canle obstruída, coñecéndose esta situación como dacriocistite.
Síntomas da dacriostenose
Os principais signos e síntomas da dacriostenose son:
- Ollos desgarradores;
- Enrojecemento da parte branca do ollo;
- Presenza de descarga ocular;
- Cortizas na pálpebra;
- Inchazo da esquina interna do ollo;
- Visión borrosa.
Aínda que a maioría dos casos de dacriostenose son conxénitos, é posible que o conducto lacrimal se bloquee na idade adulta, o que pode deberse a golpes na cara, infeccións e inflamacións na rexión, a presenza de tumores ou como consecuencia de enfermidades inflamatorias como a sarcoidose, por exemplo. Ademais, a dacriostenose adquirida pode estar estreitamente relacionada co envellecemento no que a canle se estreita co paso do tempo.
Bloque de canle lacrimal nun bebé
O bloqueo do conducto lacrimal nos bebés chámase dacriostenose conxénita, que se pode ver en bebés entre as 3 e as 12 semanas de nacemento, e prodúcese debido á incorrecta formación do sistema lacrimonasal, á prematuridade do bebé ou á malformación do cranio ou cabeza.
A dacriostenose conxénita pódese identificar facilmente e pode desaparecer espontaneamente entre os 6 e os 9 meses de idade ou máis tarde segundo a maduración do sistema lacrimonasal. Non obstante, cando o bloqueo de conductos lacrimóxenos interfire co benestar do bebé, é importante levar ao neno ao pediatra para que se poida iniciar o tratamento adecuado.
Como se fai o tratamento
O médico recomenda que os bebés con bloqueo de conductos lacrimágenos reciban unha masaxe dos seus pais ou titores na rexión da esquina interna do ollo de 4 a 5 veces ao día para diminuír o bloqueo. Non obstante, se se observan signos inflamatorios, o pediatra pode indicar o uso de gotas oculares con antibióticos. As masaxes deben estar na canle para que non sexan obstruídas ata o primeiro ano de vida do neno, se non, pode ser necesario realizar un pequeno procedemento cirúrxico para abrir o conducto lacrimal.
O otorrinolaringólogo e o oftalmólogo son os médicos máis axeitados para realizar a cirurxía para desatascar o conducto lacrimal. Este procedemento cirúrxico faise coa axuda dun pequeno tubo e o adulto debe someterse a anestesia local e o neno a xeral.